Carbajo Núñez Martín ,
„Wszystko jest połączone” Integralna ekologia i komunikacja w erze cyfrowej,
Ed. Wydział Teologii UWM,
Olsztyn,
2020
.
Ta książka łączy integralną ekologię z komunikacją; to znaczy Sieć Życia odnosi do naszego życia w sieci. „Wszystko jest połączone”. Z humanistycznego punktu widzenia niniejsze opracowanie próbuje odpowiedzieć na aktualne wyzwania komunikacyjne i środowiskowe. Jesteśmy bardziej połączeni, ale bardziej samotni. Technologia znacznie zwiększyła ilość dóbr materialnych i łączność na całym świecie, ale rośnie także indywidualizm, a nasz wspólny dom jest zagrożony. „Dlatego człowiek i rzeczy przestały podawać sobie przyjazną dłoń, przechodząc do wzajemnej konfrontacji”
Za wstępną hipotezę przyjmuję, że główną przyczyną obecnego kryzysu społeczno-środowiskowego jest dualistyczna koncepcja antropologiczna panująca w filozofii zachodniej. Doprowadziło to do despotycznego antropocentryzmu, dialektyki odwiecznych konfliktów na wszystkich poziomach (także w polu komunikacyjnym) i bezcielesnego sposobu życia duchowego. Jeśli ta mentalność się nie zmieni, nasz świat również się nie zmieni, ponieważ rozwiązania techniczne i naukowe są zawsze niewystarczające.
Celem podjętych analiz jest zidentyfikowanie podstaw teologicznych, antropologicznych i etycznych, które pozwolą nam przezwyciężyć obecną ideologię technokratyczną i przyjąć bardziej relacyjny paradygmat. W tym celu zwrócimy szczególną uwagę na duchowość franciszkańską i encyklikę Laudato si’.
Acquista: Libreria (via Merulana 124); libreria Assisi
 
Spis treści
WYKAZ SKRÓTÓW
WPROWADZENIE
I. SPOJRZENIE NA NASZ ŚWIAT
1. SIEĆ ŻYCIA
1.1 KRYZYS EKOLOGICZNY TO KRYZYS RODZINNY
1.1.1 Nadużycie stworzenia zaczyna się, gdy Bóg zostaje wykluczony
1.1.2 W rodzinie człowiek rozwija swoją tożsamość
1.1.3 Szkoła komunikacji według logiki daru
1.1.4 Podstawowa struktura ekologii człowieka i ekologia integralna
1.2 TEZA O WYJĄTKOWOŚCI CZŁOWIEKA
1.2.1 Ideologia antropocentryczna
1.2.2 Dualizm ontyczny
1.2.3 Dualizm ontologiczny
1.2.4 Dominacja i kultura odrzucenia
1.3 LUDZKA EKOLOGIA I KOMUNIKACJA
1.3.1 Forum dialogu i świadomości społecznej
1.3.2 Interaktywna komunikacja oparta na relacjach osobistych
1.3.3 Wymiar techniczny a wymiar antropologiczny
1.4 NATURA JEST SIECIĄ RELACJI
1.4.1 Dialektyka permanentnego konfliktu
1.4.2 W naturze współpraca jest ważniejsza niż konflikt
1.4.3 Zasady katolickiej nauki społecznej z ekologicznego punktu widzenia
2. ŻYCIE W SIECI
2.1 WYDOSTANIE SIĘ Z SIEBIE LUB POCHŁONIĘCIE SIEBIE
2.1.1 Ekosystem mediów
2.1.2 Wyzwania globalnej wioski
2.1.3 Symulakrum i narcyzm
2.1.4 Bardziej połączeni, ale bardziej samotni
2.2 SFERA ANTROPOLOGICZNA, W KTÓREJ BUDOWANA JEST TOŻSAMOŚĆ
2.2.1 Tożsamość osobista i sieci społecznościowe
2.2.2 Znaczenie ciała
2.2.3 Hiperłącze i hiperprzyspieszenie
2.2.4 Depersonalizacja powierzchowności
2.3 WSPÓLNOTA CYFROWA
2.3.1 Czuła bliskość i spotkanie
2.3.2 Chęć dzielenia się i bycia rozpoznawanym
2.3.3 Wykorzeniony i złapany w sieć
2.4 MEDIA W SŁUŻBIE PRAWDY I DIALOGU
2.4.1 Prawda w odniesieniu do dobroci i piękna
2.4.2 W służbie dialogu i edukacji społeczno-środowiskowej
2.4.3 Potrzeba otwartości na różnorodność
II. CHRZEŚCIJAŃSKA PODSTAWA KOMUNIKACJI
3. PODSTAWY TEOLOGICZNE I ANTROPOLOGICZNE
3.1 PRZED CREATIO EX NIHILO, KOMUNIKACJA JUŻ ISTNIAŁA
3.1.1 Komunia wewnątrztrynitarna: pochodzenie, droga i przeznaczenie wszystkiego, co istnieje
3.1.2 „Na początku było Słowo”
3.1.3 Chrystus jest doskonałym Głosicielem
3.1.4 Kościół jest siecią splecioną przez komunię eucharystyczną
3.2 OSOBA LUDZKA JEST ISTOTĄ DIALOGICZNĄ I RELACYJNĄ
3.2.1 Stworzony do dialogu i komunikacji
3.2.2 Relacje oparte na wolności i darmowości
3.2.3 Komunikacja jako ofiarność
3.2.4 Potrzeba mistycyzmu i duchowości
3.3 PODSTAWY KOSMICZNEGO BRATERSTWA
3.3.1 Indywidualność zamiast indywidualizmu
3.3.2 Grzech zakłóca komunikację i komunię
3.3.3 Konwersja ekologiczna
3.3.4 Pojednanie z całym stworzeniem
3.4 STWORZENIE TO JĘZYK, KOMUNIKACJA, SPOTKANIE, ZWIĄZEK
3.4.1 Cała rzeczywistość jest dialogiczna
3.4.2 Każde stworzenie ma w sobie strukturę trynitarną
3.4.3 „Ten świat jest brzemienny Bogiem!”
3.4.4 Wymiar sakramentalny
4. „NIE BÓJ SIĘ NOWYCH TECHNOLOGII!”
4.1 DARY BOŻE
4.1.1 Krytyczne podejście do mediów
4.1.2 Od neutralnych instrumentów po konfiguratory rzeczywistości
4.1.3 Zanieczyszczenia psychiczne i media
4.2 MEDIA UŁATWIAJĄ (I KSZTAŁTUJĄ) NASZE RELACJE
4.2.1 Samotność, obojętność i brak empatii
4.2.2 Sztuczne emocje
4.2.3 Z dala od natury, z dala od biednych
4.3 POWOŁANIE I MISJA SPOŁECZNA SPECJALISTÓW DS. KOMUNIKACJI
4.3.1 Informacje są prawem publicznym i potrzebą społeczną
4.3.2 Wolność słowa i wolność informacji
4.3.3 Na usługach osoby
4.3.4 W służbie Kościoła
4.4 ETYCZNE KRYTERIA KOMUNIKACJI
4.4.1 Prawda, szczerość i uczciwość
4.4.2 Poszanowanie godności ludzkiej, jej tempa i integralnego rozwoju
4.4.3 Forum publiczne dla aktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa
4.4.4 Zrównoważony odsetek formacji, informacji i rozrywki
III. W STRONĘ PARADYGMATU RELACJI
5. PRZYWRÓCENIE KOMUNIKACJI WE WSPÓLNYM DOMU
5.1 SAKRAMENT POJEDNANIA I RELACJA Z ZIEMIĄ
5.1.1 Sakramentalne pojednanie z naturą
5.1.2 Rachunek sumienia o grzechach ekologicznych
5.1.3 Skrucha i nawrócenie serca
5.1.4 Wyznanie grzechów
5.1.5 Zadośćuczynienie
5.1.6 Restytucja i sprawiedliwość ekologiczna
5.1.7 Celebracja odnowionej wspólnoty
5.2 PRZEZWYCIĘŻENIE TEZY O WYJĄTKOWOŚCI CZŁOWIEKA
5.2.1 Przezwyciężanie dualizmu ontologicznego
5.2.2 Przezwyciężanie dualizmu ontycznego
5.2.3 Od informacji o sobie do narracji
5.2.4 Nauka narracji
5.3 ROSNĄCA EDUKACJA EKOLOGICZNA I UMIEJĘTNOŚCI RELACYJNE
5.3.1 Kultywowanie cnót ekologicznych i relacji braterskich
5.3.2 Eko-duchowość
5.3.3 W kierunku integralnej ekologii
5.4 DIALOG I SŁUCHANIE NA WSZYSTKICH POZIOMACH
5.4.1 Słuchaj, Izraelu!
5.4.2 Dialog i komunikacja w sferze religijnej
5.4.3 Kontemplowanie piękna i osobistej tajemnicy
6. ODPOWIEDZIALNE ZAMIESZKANIE W ŚRODOWISKU CYFROWYM
6.1 NOWE TECHNOLOGIE, EWANGELIZACJA I OPIEKA DUSZPASTERSKA
6.1.1. Kapłan i parafia w erze cyfrowej
6.1.2 Interaktywna ewangelizacja
6.1.3 Ewangelizacyjny potencjał mediów
6.1.4 Integracja przekazu w kulturze medialnej
6.1.5 Zastosowanie nowych technologii w liturgii i duszpasterstwie
6.2 KOMUNIKACJA W PROJEKTACH DUSZPASTERSKICH
6.2.1 Od Communio et progressio do Aetatis novae
6.2.2 Złożona relacja między mediami a Kościołem
6.2.3 Szansa na wzajemne wzbogacenie
6.3 ŻYCIE KONSEKROWANE A ŚRODOWISKO CYFROWE
6.3.1 Dostęp do Internetu w społecznościach religijnych
6.3.2 Mądre i zrównoważone użycie
6.3.3 Odwrót i zamknięcie
6.3.4 Eksperci w stosunkach międzyludzkich
6.3.5 Życie we wspólnocie: bogactwo i wyzwanie
6.3.6 Cyfrowi tubylcy i cyfrowi imigranci
6.3.7 Szczególny styl zamieszkiwania przestrzeni cyfrowej
6.4 INNE WYTYCZNE DOTYCZĄCE ZAMIESZKIWANIA ŚRODOWISKA CYFROWEGO
6.4.1. Pokonanie zależności od ‘I like’
6.4.2 Rozwijanie dojrzałego, aktywnego i rozsądnego wnętrza
6.4.3 Cisza i „szepcząca samotność”
6.4.4 Wzmocnienie wymiaru relacyjnego
6.4.5 Zrozumienie i przyjęcie cyfrowych tubylców
6.4.6 Wzmocnienie wewnętrznych motywacji
6.4.7 Inne praktyczne wskazówki
WNIOSKI
Integral ecology, Communication, Laudato si', Digital Age
() |
